mayıstan bu yana yazmamış olmam tembelliğimden değil aslında.... bu blogtaki her 4 yazıdan bir tanesi neden ve nasıl yazmadığıma ilişkin vicdan azabıma ilişkin bir tribute... yazmadım belki yazasaım yoktu; yazmadım çünkü yazasım vardı ama kelimeler yoktu; yazmadım çünkü yazamadım....
hangisi... kim bilir...
ağustosun nefes alınamaz sıcağında yeni bir koşturmacadan 2 adım gerideyken... dolu eylül ayını beklerken ve gelecek günlerin beni nereye atacağını bilmezken .... duruyorum.... hareket etmemeyi tercih ediyorum.... nasıl olsa bir süre sonra hareket karar verecek nereye doğru akacağıma ...
bu sefer, belki de çok uzun bir, hareket etmeden durup gitmek istediğim yöne bakacağım uzunca.... karar vereceğim... ardından akacağım... istediğim gibi...
yol açık... gözüm yolda... karşıdan karşıya geçeceğim usulca....
